Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής.
Σε αρκετούς ανθρώπους φαίνεται πιο εύκολο να παραμένουν "εγκλωβισμένοι" ή "δέσμιοι", σε μια σχέση που τους πονά και καθημερινώς πεθαίνουν, αλλά πολύ δύσκολο, να καθήσουν σπίτι για την ασφάλειά τους και την επιβίωσή τους, όπως το απαιτούν τούτες οι μέρες.
Τι να πει κανείς;
Είναι κι αυτό, ένα απ' τα τρελά φαινόμενα των ανθρωπίνων όντων, που ενώ από τη μια διατείνονται ότι αγαπούν τη ζωή τους και κάνουν το παν να την καλυτερεύσουν, από την άλλη τη ξοδιάζουν -απερίσκεπτα και ανόητα- σε τελειωμένα παιχνίδια, "σβησμένων" ερώτων, ανούσιων συμβιβασμών ή υποκριτικών εμφανίσεων.
Ίσως όμως, αυτή η "άρνηση" τους να συμμορφωθούν με τα "πρέποντα", να είναι κι ένας τρόπος να ξεμπερδεύουν -μια και καλή- απ' τα βάσανά τους.
Γιατί συμβαίνει πολλάκις, σε κάθε "εθελοντή θανάτου", εκτός της γενναιότητας που (μπορεί;) να διακρίνει τη πράξη του, να υποβόσκει -ενδότερα- και η βαθειά θλίψη και ερημία του.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και κανείς δεν γνωρίζει, για τον καθένα, τι μπορεί να υπονοεί η "τελευταία πράξη", είτε φεύγει ως ήρωας, είτε ως τιμητής των αρχών του, είτε ως απελπισμένος αυτόχειρ.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, κάπου ανάμεσα -απ' την προοπτική θανάτου και τις αναποδιές της ζωής- ελλοχεύει πάντα και ο φόβος!
Να είστε πάντα υγιείς, εμπνευσμένοι και δυνατοί.
- Με αφορμή την δυσκολία των ανθρώπων να μείνουν στα σπίτια τους, μετά τα μέτρα της Κυβέρνησης, εξαιτίας του Κορωνοϊού. (Μάρτιος 2020).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου