Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΔΡΟΜΟΣ

 

Γράφει:Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

Όσο κι αν πασχίζεις να τρίψεις τη χαρά σου στα μάτια των ανθρώπων, για κάτι σπουδαίο που έκανες, μη ξεγελιέσαι ότι οι άλλοι θα χαρούν ή θα θαυμάσουν. 

Τους είναι παγερά αδιάφορο, όπως κι εσένα εξάλλου, για τα δικά τους κατορθώματα.

Άνθρωπέ μου, κοίταξε εσύ πως θα βρεις την ευτυχία μέσα σου κ' άσε τους άλλους να ''κουρεύονται''.

Ούτως ή άλλως, ό,τι κι αν τους πεις, όλοι θα σκέφτονται για τα δικά τους θέματα: Είτε, πότε θα φτιάξουν τα νύχια τους είτε να πάνε κομμωτήριο.

Κι αν το σκεφτείς καλά, το ίδιο και συ δεν κάνεις; Που οι άλλοι σου μιλούν για ''ουρανό'' κι εσύ μιλάς γι' ''αγγούρια'';

Μάτια μου γλυκά, άσε, κατά μέρος, τα παινέματα και κοίτα να βρεις το δρόμο σου, ακολουθώντας το ένστικτό σου...

Κι αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι το δρόμο που χαράσσεις, μονάχος σου τον περπατάς...κι ας φαίνεται πως ακολουθούν κι άλλοι συνοδοιπόροι σου.

Στον δικό σου δρόμο, δεν στριμώχνεται κανείς, είσαι ο μοναδικός ταξιδευτής, όπως ακριβώς, συμβαίνει κ' στο θάνατο.

Μονάχος σου πεθαίνεις.

Ο ΧΡΟΝΟΣ...ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ!

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

                                Εις μνήμην των γονέων μου

Ο χρόνος περνά αθόρυβα από μπροστά μας, χωρίς εξαιρέσεις ευνοϊκής μεταχειρίσεως σε πρόσωπα, καταστάσεις, θέσεις, εξωτερική εμφάνιση, φήμη και πλούτο.

Ό,τι αφήνεις για αργότερα, ό,τι αναβάλλεις για αύριο που σκέπτεσαι να κάνεις, δεν ξέρει κανείς ούτε βέβαια κι εσύ, εάν θα είσαι εις θέσιν να το μπορείς ή εάν θα είσαι ζωντανός για να το κάνεις.

Παραταύτα, ονειρεύεσαι το "αύριο" σαν κάτι δεδομένο κι ο χρόνος σου περνά, σπαταλώντας τον, είτε σε χαριτωμένες και ανούσιες ιστοριούλες, σε μικροπρέπειες και συμβιβασμούς, είτε σε άχρωμα "διαλείμματα" ξαναμμένου ερωτισμού και ενστικτώδους ηδονής, που δεν συμμετέχει διόλου η καρδιά, αλλά μόνο οι αδηφάγες ορμές σου και αισθήσεις.

 

Και η ψυχή σου μαραίνεται καθώς ο χρόνος περνά και ένα καλύτερο αύριο που περιμένεις να εμφανιστεί, είναι τόσο αμφίβολο, αν θα το συναντήσεις ποτέ, έτσι όπως έχεις απαξιώσει τον εαυτό σου και κακομεταχειρίζεσαι το "παρόν" σου.

Ο χρόνος περνάει αθόρυβα μπροστά απ' τα μάτια σου κι εσύ περιμένεις απαθής και αδρανής, το "αύριο" για να ζήσεις.

Κι ο αδαής και τραγικός, δεν σου περνάει καν απ' το μυαλό, ότι το "αύριο" δεν ξέρεις αν σου ανήκει.

Και η ζωή προχωρά...ο χρόνος περνά...και το αύριο;

Αχ! Αυτό το αύριο...Αλήθεια, ποιος να ξέρει τι θα φέρει;

40 ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

 

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

Τώρα που το σκέφτομαι, τελικά ο πατέρας μου, πρέπει να μ' αγαπούσε πολύ από μικρό παιδί, διότι μου έκανε το πιο πολύτιμο δώρο που θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου: Ποτέ δεν με ρώτησε εάν μπορώ, απλά μου έλεγε, "κάντο". Κι εγώ, απλά το έκανα!

                                  ***************************

Κάθε φορά που στεναχωριόμουν ή θύμωνα με κάτι, η μάνα μου με κοιτούσε στα μάτια και με ρωτούσε χαμογελαστή: ''Τι χειρότερο θα μπορούσε να σου συμβεί;''. Κι εγώ εύρισκα πάντα κάτι χειρότερο. 

Και τότε μου απαντούσε:  ''Ε! τότε για σκέψου, αξίζει να στεναχωριέσαι για κάτι που δεν είναι το χειρότερο;''

Κι ως δια μαγείας, έφευγε ο θυμός ή μαλάκωνε η στεναχώρια.

Υ.Γ. Μόνο που τώρα, δεν τη βρίσκω κάπου να τη ρωτήσω, εγώ πια, εάν η ''φυγή'' της παρέα με τον μπαμπά, ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να τους συμβεί.

Φοβάμαι ότι αυτό θα μείνει αναπάντητο...

...............................

Την Κυριακή 22 Μαΐου 2022 στον Ι. Ναό Αγ. Νικολάου στη Μάστρου Μεσολογγίου τελούμε 40ΗΜΕΡΟ μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αγαπημένων μας γονέων.

                         ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΕΩΡ. ΣΑΛΤΟΥ

                                           ΚΑΙ

                         ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΓΕΡ. ΣΑΛΤΟΥ. 

Η ΖΩΗ... ΣΕ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ ΛΕΠΤΑ!

 

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής

Η απόσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, απέχει μόλις ένα λεπτό.

Μόνο που αυτό το λεπτό, επειδή δεν ξέρεις πότε θα έρθει η ζωή προσμετράται σε άπειρα, απροσδόκητα λεπτά.

Στο "αντάμωμα" του θανάτου, αυτός που φεύγει πάντα γνωρίζει ότι διανύει το τελευταίο λεπτό του.

Εις πείσμα της άγνοιας των ζωντανών, ο μετά ενός λεπτού "εκλιπών" χαιρετά τούτο τον κόσμο, με την επίγνωση της συνειδήσεως του λεπτού.

Αμέσως μετά το "κλείσιμο" των ματιών, αποκτά τη "γνώση" της άγνοιας και της γνώσης, ήτοι την απόλυτη αλήθεια.

Μέχρι να έρθει εκείνη όμως η στιγμή, οι "ζωντανοί" αφουγκράζονται τα μηνύματα ζωής, μελετούν τους κύκλους και τα σημάδια θανάτου και προσμετρούν τα λεπτά που κυλούν βασανιστικά απροσδόκητα.

..............................................................................

Η απόσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, καταγράφει μόλις ένα λεπτό.

Μέσα σε αυτό το "λεπτό" όμως, χωράνε όνειρα, ελπίδες, προσπάθειες, έρωτες, πάθη, πόθοι και αγάπες. Και είναι αυτό το "λεπτό" που αξίζει να το "ζήσεις" για να φύγεις ευγνώμων, πλήρης και γελαστός.

Αυτό το "λεπτό" που είναι άδικο να το χάσει κανείς.

Αυτό το "λεπτό" που εάν το τιμήσεις, θα σου εξασφαλίσει έναν ευτυχισμένο θάνατο.

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Επτά Ιστορίες Θεραπείας", εκδ."Λειμών", Αθήνα, 2020.

ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ...

 

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής

Σε κάθε πένθος, η θλίψη γίνεται πιο υποφερτή κι ο πόνος μαλακώνει, σαν την καρδιά σου συντροφεύει αυτές τις δύσκολες στιγμές, το υπέρτατο συναίσθημα: Η ΑΓΑΠΗ.

 

Μόνο η αγάπη αντέχει και υπομένει τα λάθη και τ' ανθρώπινα καθώς σε βάθος χρόνου, λυτρώνει το νου και τη ψυχή, απ' της ζήσης1 τα επώδυνα.

 

Κάθε απώλεια, αφήνει κι ένα δυσαναπλήρωτο κενό απουσίας, που έρχεται όμως η αγάπη τρυφερά και το αναπληρώνει με όμορφες αναμνήσεις που χαράχτηκαν βαθειά μες την καρδιά σου.

 

Κι ό,τι νοιώθεις ότι χάθηκε, δεν χάνεται ποτέ, γιατί μέσα σου θα κουβαλάς, κάθε τι ευγενικό και υπέροχο, είχες την ευλογία να ζήσεις.

 

Όσο για τους αγαπημένους σου που έφυγαν, αυτοί είναι που δεν χάνονται, πάντα θα τριγυρνούν μέσα στις ώρες σου, να σου θυμίζουν ότι η αγάπη δεν φθίνει με το θάνατο, αλλά αιώνια μένει στην καρδιά και δεν παύει ν' ανθίζει, ωσάν της Άνοιξης λουλούδι.

 

Στα μόνα που ο θάνατος δεν μπορεί να σβήσει από μέσα σου, είναι οι μουσικές, τα γέλια, οι συζητήσεις και οι περίπατοι που οι ψυχές σας γεύτηκαν.

 

Ε! Αυτά, δεν πρόκειται κανείς να σου τα κλέψει...

Κι αυτό είναι το μεγαλειώδες!

 .........................

1. ζήση: (λογοτεχνικό) η ζωή, ο βίος του ανθρώπου.

https://radiomax.gr/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80/

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ...

 

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής

"Σαν έρθει η ώρα να πεθάνω, θέλω να στέκομαι στα πόδια μου και να μην έχω γίνει βάρος σε κανέναν. Θέλω να φύγω με αξιοπρέπεια".

                        Αθανασία Γερ. Σαλτού (28  Δεκ 1939-13 Απρ 2022).

Τι κι αν έφυγες Μάνα;

Το χαμόγελό σου, η έγνοια σου και η αγάπη σου θα με συντροφεύουν για μια ζωή.

Τι κι αν έφυγες Μάνα;

Ξέρω ότι δεν θα μ' αφήσεις ποτέ, θα τριγυρνάς μέσα στις ώρες μου, όπως έκανες πάντα, ειδικά στις πιο δύσκολες.

Τι κι αν έφυγες Μάνα;

Για μένα δεν θα φύγεις ποτέ..κι όχι γιατί το αρνούμαι ή δεν το αντέχω, αλλά καμμία στοργική μάνα δεν φεύγει απ' τα παιδιά της.

Έχει φροντίσει χρόνια πριν, να "φωλιάσει" -με την αγάπη της- μες τις καρδιές τους, δεν γίνεται λοιπόν να φύγουν τέτοιες μάνες.

Οι στοργικές Μάνες δεν φεύγουν ποτέ...

Αυτές οι μάνες ζουν και βασιλεύουν, μες τες ζωές των παιδιών τους, όπου κι αν βρίσκονται... μέχρι να ξανασυναντηθούν.

Η Μάνα είναι η μόνη μορφή που ταυτίζεται απόλυτα με την άδολη αγάπη.

Και η αγάπη είναι μια αξία αιώνια, όπως αιωνίως, μένουν στις ψυχές των ανθρώπων και όλες οι Μάνες της γης!

 

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΜΑΝΑ!

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΣΈ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΜΆΝΕΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ