Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος-
ΨυχοθεραπευτήςΠίκρα στην πίκρα,
χάσαμε το μερτικό μας απ' το καλοκαίρι και ήδη αρχίσαμε σιωπηλά να βουλιάζουμε,
ανίδεοι κι έκπληκτοι, σε μια πρόωρη μελαγχολία φθινοπώρου.
Πίκρα στην πίκρα,
ξεχαστήκαμε και δε γεύτηκε η ψυχή, ούτε μια φορά, ένα φεγγάρι του Αυγούστου.
Πίκρα στην πίκρα,
με τες κραυγές των αναμνήσεων κ’ των τυφλών απωλειών να σου τρυπάνε το μυαλό,
στερήσαμε απ’ τα μάτια μας, φεγγάρια της ζωής μας.
Μα πόση πίκρα πια
ν' αντέξει και η καρδιά σου;
Σήκω πάνω και
προχώρα...κι ο Σεπτέμβρης, ίσως κ' νάναι η απαρχή της λησμονιάς σου.
Ίσως, ποιος ξέρει,
μπορεί να βγει επιτέλους και για σε, του λυτρωμού τ' αστέρι.
Γράφει: Ο
Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Πολλά είν' τα καλά
του γάμου αλλά δεν παύει νάναι κι ένα βαρύ φορτίο, γι' αυτό και τον φέρουν στην
πλάτη τους δύο μαζί.
Κάποιες φορές, για
διαφόρους λόγους, γίνεται ακόμη πιο βαρύ και τότε αναγκάζεται ο ένας απ' τους
δύο (ο πιο κουρασμένος/η) να καλέσει και τρίτο πρόσωπο να βάλει ένα χεράκι.
Και ως εκ θαύματος,
με το που βάζει ο τρίτος το χεράκι του και ευεξία προσφέρει αλλά επέρχεται και
ισορροπία. (Έτσι φαίνεται τουλάχιστον).
Είναι αλήθεια ότι ο
γάμος φτιάχτηκε για δύο, έχει παρατηρηθεί όμως ότι -σε αρκετές των περιπτώσεων-
και με τρεις, μια χαρά δουλεύει, αρκεί ο ένας απ' τους δύο να παρουσιάζει μια
τεχνητή αναπηρία (π.χ. τυφλότητα, κώφωση, κ.α).
Πάντως, οι
στατιστικές καταγράφουν ότι στα παντρεμένα ζευγάρια, οι μισοί και κάτι
παραπάνω, το παίζουν με επιτυχία τυφλοί, ενίοτε και κουφοί ή μουγκοί.
Κι αυτό που λένε
στην πιάτσα ότι "ο κερατάς
το μαθαίνει τελευταίος" είναι μέγα ψεύδος, καθότι ο κερατάς είν' ο
πρώτος που το ξέρει κι απλώς, στην αρχή τουλάχιστον, παριστάνει τον τυφλό ή τη
χαζή.
Διότι φίλε/η μου,
πάντα γνωρίζεις τα του οίκου σου και δη αυτά που δεν συμβαίνουν στο κρεβάτι
σου.
Πολλά είν' τα καλά
του γάμου, αλλά έλα που είναι βαριά και η καλογερική.
Απόσπασμα
από το υπό έκδοση βιβλίο του Γερ. Χρ. Σαλτού: ''Περί διαπαιδαγωγήσεως παίδων
και ενηλίκων'', Εκδόσεις ''Λειμών'', Αθήνα, 2022.
Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος-
Ψυχοθεραπευτής
Διευκόλυνε κάποιον ή δάνεισέ του ένα ποσό σε μια
δύσκολη στιγμή του.
Μη θέσεις χρονικό περιθώριο αποπληρωμής και δώσε
του τη δυνατότητα να επιλέξει ο ίδιος πότε θα εξοφλήσει το χρέος.
Άφησε να περάσει καιρός κι εάν δεν έχει
τακτοποιήσει την οικονομική εκκρεμότητα, ευγενικά ζήτησέ του να σου επιστρέψει
τα δανεικά (ή τα οφειλόμενα).
Έχει παρατηρηθεί ότι στις περισσότερες των
περιπτώσεων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σου επιτεθεί ή θα σε κατηγορήσει για
απληστία και εκβιασμό.
Το πιθανότερο είναι να μην πάρεις ποτέ τα χρήματά
σου πίσω, το σίγουρο πάντως είναι, ότι θα σ' αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι
( ωσάν να είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του).
Το "καλλίτερο" (το χειρότερο δηλαδή)
απ' όλα είναι ότι θα διαδίδει κι από πάνω, πως του χρωστάς κ' δεν τα δίνεις.
Εάν το αντέχεις φίλε/η μου κάνε το, σαν ένα
πείραμα και θα με θυμηθείς.
Αλλά έχε υπόψιν σου, ότι εκτός απ' την
απογοήτευση για την αγνωμοσύνη του κ' τον εξευτελισμό, πιθανότατα θ'
αγανακτήσεις ή θα σιχαθείς για τον δικό σου εμπαιγμό.
Συνεπώς, καλό θα είναι ν' αποφεύγουμε τέτοια
πειράματα κι ας κάνει ό καθένας μας ό,τι είναι να κάνει (δηλ. ό,τι νοιώθει ή
θεωρεί σωστό) χωρίς προσδοκίες κι ανταλλάγματα...κι να το ξεχνά. Διότι σε κάθε
άλλη περίπτωση, πονάει...και πονάει πολύ!
Υ.Γ. Αυτό ήταν ένα απ' τα πολλά μαθήματα που
έλαβα απ' τον πατέρα μου από μικρό παιδί. Έκανε ό,τι έκανε και δεν είχε
προσδοκίες από κανέναν. Η στάση αυτή του εξασφάλιζε ηρεμία κι αταραξία
και παρέμενε γελαστός σε κάθε κατάσταση.
Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του Γερ. Χρ.
Σαλτού: ''Περί διαπαιδαγωγήσεως παίδων και ενηλίκων'', Εκδόσεις ''Λειμών'',
Αθήνα, 2022.
Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος-
Ψυχοθεραπευτής
Όταν η απουσία σβήνεται
απ' τη μνήμη γι΄αυτά που λες ότι αγάπησες, δεν τ' αγάπησες, απλώς έτυχε να
βρεθούν στο διάβα σου.
Ό,τι αγάπησες πραγματικά η απουσία τους γίνεται
μία διαρκής παρουσία στες πράξεις και συμπεριφορές σου και στη μνήμη κραυγάζει
ανεξίτηλο το αποτύπωμα της αγάπης των.
Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος-
ΨυχοθεραπευτήςΌποιος δεν σκέφτεται ότι «μ' αυτόν
τον άνθρωπο θα παραμείνω πιστός μέχρι το τέλος της ζωής μου» αυτός είναι ο άνδρας.
Σε όποια γυναίκα δεν περνάει απ' το
μυαλό της ότι «μάλλον δεν το γλιτώνω το κέρατο» πιθανότατα είναι εξωγήινη.
Παραταύτα, το σύνολο των ανδρών
πιστεύει ότι η δική τους γυναίκα είναι πιστή.
Το κακό σ' αυτή την ιδέα είναι ότι
δεν βγαίνει με τίποτα το ποσοστό, τουλάχιστον, απ' τις στατιστικές περί
απιστίας.
Πάντως, το δράμα που παίζεται στα παρασκήνια
του γάμου είναι ότι συνεχίζουν (οι άνδρες) να πιστεύουν για την τιμιότητα των
γυναικών τους, πηγαίνοντας με άλλες.
Τι με ποιες άλλες; Μ' αυτές που
πιστεύουν οι άνδρες τους ότι είναι πιστές.
Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος- ΨυχοθεραπευτήςΕίναι ν'
απορείς με την απαράδεκτη και ποταπή συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, που όχι μόνο
δεν τους έβλαψες, αλλά πάντα τους ευσπλαχνιζόσουν και τους στήριζες.
Είναι
αυτοί που σε υβρίζουν και σε κακολογούν για πράγματα που με κόπο κατάφερες να κάνεις
και δεν το μπόρεσαν αυτοί. (Λες και θα τους εμπόδιζες εσύ, εάν το ήθελαν).
Αλλά
είναι κι εκείνοι που σ' εχθρεύονται και σε μισούν για άσχημα πράγματα που έχουν
κάνει αυτοί σε σένα.
Είναι ν'
απορείς πως μερικοί άνθρωποι ενώ τους έκανες καλό, εύχονται το κακό σου,
τουτέστιν, να καταστραφείς ή να πεθάνεις.
Να ξέρεις
όμως φίλε/η μου ότι τέτοια άρρωστα κ' αιμοβόρα άτομα, δύσκολα αλλάζουν κ'
συνήθως πεθαίνουν μόνοι, δυστυχείς και αποτυχημένοι.
Πάντως
είναι ν'απορεί κανείς, πως ένα ανώτερο πλάσμα του σύμπαντος, ο άνθρωπος, μπορεί
να κρύβει μέσα του τόση μιζέρια κ' σαπίλα.
Δεν είναι
να εξίστασαι και ν' απορείς;
"Όχι"
θα μας έλεγαν οι αρχαίοι φιλοσόφοι μας, ο Φρόυντ κι άλλοι μελετητές της
ανθρώπινης ψυχής....,δεν είναι ν' απορείς, είναι να κατανοήσεις, ν' αντισταθείς
κ' να μην εξομοιωθείς.
Γράφει: Ο Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος-
ΨυχοθεραπευτήςΟι
γυναίκες δεν θέλουν μαγκιές, νταηλίκια και φτύσιμο, θέλουν ευαισθησία, σεβασμό
και αποδοχή. (Το θεωρητικό μέρος).
Παραταύτα,
οι περισσότερες τρελαίνονται και "χάνονται" για τους νταήδες, τους
μάγκες και τους δύσκολους (τελευταία και για τους αξύριστους κι ενίοτε για τους
εν κρανίω ξυρισμένους) ενώ ξενερώνουν αφάνταστα με τους ευγενείς, ευαίσθητους
και τρυφερούς. (Το πρακτικό μέρος).
Κι
εσύ άνδρα φουκαρά, ευγενή και τρυφερέ, αναρωτιέσαι ο δόλιος, τι στην ευχή
θέλουν πραγματικά οι γυναίκες;
Αν
και παραμένει για τους πολλούς και για αιώνες ένα άλυτο μυστήριο, είναι πολύ
απλό: Μακάρι να ήξεραν κι εκείνες τι γυρεύουν.
'Όταν
η πράξη αδυνατεί να ταυτισθεί με τη θεωρία, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή
ότι η πράξη είναι δύσκολη υπόθεση, οπότε υποστηρίζεις τη θεωρία αλλά κάνεις τα
αντίθετα ή ότι κατά την πράξη υπεισέρχονται τόσο δυνατοί και άγνωστοι
(ασυνείδητοι) παράγοντες, που αδυνατείς να τους αναγνωρίσεις ή να τους
αντιπαρέλθεις και αφήνεσαι σε ό,τι σε ελκύει.
Κι
αυτό που σε ελκύει συνήθως είναι το οικείο, το από παιδιόθεν γνωστό αλλά είναι
τόσο ισχυρό και μπερδεμένο, που νοιώθεις ότι τελικά δεν ξέρεις τι σου
γίνεται...
Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του Γερ. Χρ.
Σαλτού: ''Περί διαπαιδαγωγήσεως παίδων και ενηλίκων'', Εκδόσεις ''Λειμών'',
Αθήνα, 2022.
Γράφει: Ο
Γεράσιμος Χρ. Σαλτός, Ψυχολόγος- ΨυχοθεραπευτήςΟι συνθήκες για να συμβεί κάτι
καλό δεν είναι απαραίτητο να είναι ευνοϊκές, απεναντίας, τα καλλίτερα συνήθως
γίνονται υπό δυσμενείς συνθήκες.
Απλώς στα δύσκολα, διαφαίνεται
η ψυχραιμία, η σωφροσύνη και το φιλότιμο αυτού που οικειοθελώς αναλαμβάνει την
ευθύνη να βγάλει ''το φίδι απ' την τρύπα''.
Μα είναι κι αυτοί που
λιποψύχησαν τις ώρες της ανάγκης κ' σαν περάσει η αναποδιά πετούν επάνω στο
''σωτήρα'' τους το λαβωμένο φίδι, που σπαρταρά ακόμη με το δηλητήριο ανάμεσα
απ' τα δόντια του.
Κι αυτό συμβαίνει, τις
περισσότερες φορές, με τους δειλούς κι αγνώμονες, που βρίσκουν πάντα τρόπο να
δείξουν τη συναισθηματική αναπηρία τους, είτε προδίδοντας το χέρι που τους
κράτησε είτε αρνούμενοι -πεισματωδώς- το ευεργέτημα που εδέχθησαν.
Η αξία μιας γενναίας και
ανιδιοτελούς πράξεως όμως δεν υποβαθμίζεται ούτε στο ελάχιστο απ' την μη
αναγνώριση (τη φανερή) αυτών που ευεργετήθησαν, καθότι κάθε δειλός κι αγνώμονας
πρεσβεύει με τη στάση του, την υποκρισία κ' τη ξεδιαντροπιά.
Κι αυτές οι δύο έννοιες, ποτέ
δεν σταθήκαν ικανές να καπελώσουν με την ανηθικότητά τους, την ανθρωπιά και τις
αξίες.
Απόσπασμα
από το υπό έκδοση βιβλίο του Γερ. Χρ. Σαλτού: ''Περί διαπαιδαγωγήσεως παίδων
και ενηλίκων'', Εκδόσεις ''Λειμών'', Αθήνα, 2022.