Στο παιχνίδι της Αγάπης...!

Όταν συμμετέχεις στο «παιγνίδι της Αγάπης», ξεβολεύεσαι.

Λειτουργείς σαν δύο πρόσωπα συγχωνευμένα σε ένα.

Αποποιείσαι τις ατομικές σου επιθυμίες και νοιάζεσαι για τις ανάγκες του άλλου.

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

Όσο αναλώνεσαι στο να ψάχνεις να βρεις τέλειους ανθρώπους, πιθανότατα θα χάσεις κάποιους άλλους, όχι τέλειους, αλλά ανθρώπινους ανθρώπους, που θα μπορούσαν, ωστόσο, να σε κάνουν χαρούμενο και ευτυχή. 

Η εμμονή στο «τέλειο» πάντα καταλήγει σε συνταγή αποτυχίας.

ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙΣ;

 

Η γρήγορη εναλλαγή καταστάσεων, μάς δημιουργεί άγχος και ταραχή.


Η αργή και σταθερή οικοδόμηση της σχέσεως προσφέρει σιγουριά κι’ ασφάλεια.

Ό,τι προσφέρεις με Αγάπη...σου επιστέφεται στο δεκαπλάσιο!

Η καλοσύνη και γενικά η ανθρωπιά που δείχνουμε στους συνανθρώπους μας ειδικά όταν δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι, ποτέ δεν πέφτει στο κενό.

Έρχεται η ώρα που επιστρέφει σε μάς χωρίς καν να το επιδιώξουμε. Είναι σαν ένα δενδράκι που το φυτεύεις και μετά από χρόνια απολαμβάνεις τους καρπούς του, χωρίς καν να το έχεις ποτίσει, χωρίς να το έχεις περιποιηθεί ούτε μια φορά, φθάνει μόνο που το φύτεψες με Αγάπη.

Εσύ...και το παιδί σου!

Η ωριμότητα της σκέψης, προϋποθέτει –μεταξύ των άλλων– και την αποδοχή των δεδομένων σου.

Και μέσα σε αυτά τα δεδομένα, είναι και η ανάγκη εκφράσεως της παιδικότητάς σου.

Η παραγκώνιση ή η απαγόρευση της εμφάνισης τού ‘‘παιδιού’’ που κουβαλάς μέσα σου, δημιουργεί συναισθηματική ταραχή και ‘‘μόλυνση’’.