Η Αγάπη είναι το αντίδωρο της ζωής μας

Δεν είναι λίγες οι φορές, που όλοι μας είτε ως γονείς, είτε ως άτομα προσφοράς, ενώ πραγματικά ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους που αγαπάμε, ενώ προσπαθούμε να τους παράσχουμε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, να τους εκπληρώσουμε σχεδόν όλες τις επιθυμίες τους, ξεχνάμε κάτι που είναι το πιο σημαντικό.

 

Δεν τους καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες τους. Θα μου πείτε ότι κάνουμε αυτό που μπορούμε, ανάλογα με τις δυνατότητές μας- ιδιαίτερα σε οικονομικό επίπεδο- και η μόνη έγνοια μας είναι πως να κερδίσουμε πιο πολλά, για να τους προσφέρουμε άνεση, να νοιώθουν  όμορφα, να βιώνουν μια ζωή ευτυχισμένη.

Αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους; Τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζονται τα παιδιά μας; Τι είναι αυτό που θα συγκινήσει τον/την σύντροφό μας; Ποιο είναι το μαγικό δώρο, που θα κάνει όλους μας, να νοιώθουμε πλήρεις και ευλογημένοι; Τα χρήματα ή άλλα υλικά αγαθά (σπίτια, αυτοκίνητα, αρώματα, κ.λ.π), τα αξιώματα, οι θέσεις; 

 

Σαφώς και ΟΧΙ. Το μοναδικό δώρο που μπορούμε να κάνουμε τόσο σε μας όσο και στους άλλους είναι μόνο η Αγάπη, που στα πλαίσιά της περιλαμβάνονται, η αυτό-αποδοχή και κατ' επέκταση και η αποδοχή των άλλων, ο σεβασμός, η ευσπλαχνία, η συγχώρεση, η ευγνωμοσύνη, η αίσθηση της αυτοαξίας, η προσοχή (ενεργητική ακρόαση) όταν μας εκφράζει κάποιος τα συναισθήματά του και ο χρόνος που διαθέτουμε τόσο σε μας όσο και στους άλλους. 

 

Με την Αγάπη μπορούμε να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι, με αυτήν μπορούμε να προβούμε σε υπερβάσεις (να θυμάστε ότι ο άνθρωπος είναι υπερβατικό ον), με την Αγάπη επέρχεται η ανάπτυξη, η εξέλιξη και η διαφοροποίηση. 

 

Ποια Αγάπη όμως; Η Αγάπη -με όρους- που δυστυχώς, οι περισσότεροι (τολμώ να πω, σχεδόν όλοι) από μας βιώσαμε και αναπαράγουμε; Σε καμιά περίπτωση. Μόνο με την Αγάπη άνευ όρων. Η Αγάπη γι' αυτό που είσαι και όχι γι' αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είσαι. Απλή σαν έννοια, πολύ δύσκολη στην πράξη. 

 

Ειδικά τα παιδιά μας, αυτό που χρειάζονται είναι Αγάπη άνευ όρων και πειθαρχία, όχι τιμωρία. Μόνο έτσι θα αισθάνονται ευτυχισμένα, μόνο έτσι θα δημιουργήσουν ένα όμορφο συναισθηματικό κόσμο, μόνο έτσι θα συνεχίσουν κι αυτά με τη σειρά τους να μεγαλώνουν παιδιά ελεύθερα και ευτυχισμένα, μόνο έτσι θα βιώνουμε όλοι μας την ευτυχία του “συνειπάρχειν'', μόνο έτσι τιμάμε τη ζωή και το Θεό.

Για τα παραπάνω, αφορμή μου έδωσε το κείμενο που ακολουθεί και αναφέρεται σε ένα γράμμα που έγραψε ένας μαθητής Β' Δημοτικού στη Δασκάλα του, στα πλαίσια μιας έκθεσης με τίτλο ''Τι θέλω να ζητήσω απ' το Θεό''. 

Ας δούμε τι έγραψε ό μαθητής:

"Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ.
Θέλω να με κάνεις τηλεόραση.

Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.

Να έχω το δικό μου χώρο .

Να έχω την οικογένειά μου γύρω από εμένα.

Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω.

Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές η ερωτήσεις.

Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί.τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.

Να έχω το δικό μου χώρο .

Όταν είμαι τηλεόραση, θάχω τη παρέα του πατέρα μου
όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί...

Θέλω  τ'αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.

Θέλω να νιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε πότε, μόνο και μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.

Και τελευταίο, κάνε με έτσι,

ώστε να τους κάνω όΚαλές γιορτέλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου δε ζητώ πολλά.

Θέλω μόνο να γίνω σα μια τηλεόραση!!".

----------------------------------------------------------
     Την δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε "Τι συμβαίνει?" Αυτή απάντησε." Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου." Ο σύζυγος είπε:. "Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί! 

Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:

"Αυτή η έκθεση είναι του γυιού μας!.."

    Μπορεί κάποιοι/ες ίσως να την έχουν υπόψη τους. Το εντυπωσιακό είναι όσες φορές κι αν το διαβάζω πάντα νοιώθω ''τσιμπήματα'' στη καρδιά και ένα δάκρυ ξεφεύγει απ' τις άκρες των ματιών.  Ίσως γιατί οι άνθρωποι συγκινούνται με τις ανθρώπινες ιστορίες, ίσως όμως γιατί κάπου να μας αφορούν, ίσως!!!

         Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου, όπου μεταξύ των άλλων, θ' ανταλλάξουμε δώρα και ευχές, θα στολίσουμε (το έχουμε κάνει ήδη οι περισσότεροι)το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το σπίτι μας θα λάμπει από τάξη και καθαριότητα που θα τονίζεται κι απ' τα πολύχρωμα φωτάκια που θ' αναβοσβήνουν.

       Μη ξεχάσουμε όμως να καθαρίσουμε και να στολίσουμε τη ψυχή και το πνεύμα μας. 

      Οι ημέρες ευνοούν την κάθαρση, με την προϋπόθεση ότι είμαστε διατεθειμένοι να στοχαστούμε πάνω στις εμπειρίες μας, ν' αναθεωρήσουμε σκέψεις και ιδέες που ανακαλύψαμε ότι μας εμποδίζουν να βιώσουμε το σκοπό της ύπαρξής μας, που είναι η διεύρυνση της αυτογνωσίας μας, να απολαύσουμε το αντίδωρο της ζωής που είναι η Αγάπη. 

 

   Ας κοιτάξουμε με καθαρά μάτια τους ανθρώπους, ας τους αγκαλιάσουμε με καρδιά απαλλαγμένη από τοξικά συναισθήματα (θυμός, ζήλια, προκατάληψη, κ.λ.π), ας ακούσουμε επιτέλους τα παιδιά μας, το/τη σύντροφό μας, τον αδελφό μας, όπως θα θέλαμε κι εμείς να μας ακούσουν και να είμαστε σίγουροι ότι με τη γέννηση του Κυρίου, θα λάμψει μέσα μας και το φως της Αγάπης. 

Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη, αυτό που πραγματικά είναι πνοή ζωής.

Καλές γιορτές, Καλά Χριστούγεννα με Υγεία, Αγάπη και Αισιοδοξία. 

www.google/Αγάπη, δώρο ζωής.