Ο ΧΡΟΝΟΣ...ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ!

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

                                Εις μνήμην των γονέων μου

Ο χρόνος περνά αθόρυβα από μπροστά μας, χωρίς εξαιρέσεις ευνοϊκής μεταχειρίσεως σε πρόσωπα, καταστάσεις, θέσεις, εξωτερική εμφάνιση, φήμη και πλούτο.

Ό,τι αφήνεις για αργότερα, ό,τι αναβάλλεις για αύριο που σκέπτεσαι να κάνεις, δεν ξέρει κανείς ούτε βέβαια κι εσύ, εάν θα είσαι εις θέσιν να το μπορείς ή εάν θα είσαι ζωντανός για να το κάνεις.

Παραταύτα, ονειρεύεσαι το "αύριο" σαν κάτι δεδομένο κι ο χρόνος σου περνά, σπαταλώντας τον, είτε σε χαριτωμένες και ανούσιες ιστοριούλες, σε μικροπρέπειες και συμβιβασμούς, είτε σε άχρωμα "διαλείμματα" ξαναμμένου ερωτισμού και ενστικτώδους ηδονής, που δεν συμμετέχει διόλου η καρδιά, αλλά μόνο οι αδηφάγες ορμές σου και αισθήσεις.

 

Και η ψυχή σου μαραίνεται καθώς ο χρόνος περνά και ένα καλύτερο αύριο που περιμένεις να εμφανιστεί, είναι τόσο αμφίβολο, αν θα το συναντήσεις ποτέ, έτσι όπως έχεις απαξιώσει τον εαυτό σου και κακομεταχειρίζεσαι το "παρόν" σου.

Ο χρόνος περνάει αθόρυβα μπροστά απ' τα μάτια σου κι εσύ περιμένεις απαθής και αδρανής, το "αύριο" για να ζήσεις.

Κι ο αδαής και τραγικός, δεν σου περνάει καν απ' το μυαλό, ότι το "αύριο" δεν ξέρεις αν σου ανήκει.

Και η ζωή προχωρά...ο χρόνος περνά...και το αύριο;

Αχ! Αυτό το αύριο...Αλήθεια, ποιος να ξέρει τι θα φέρει;