ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ...

 

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής

Σε κάθε πένθος, η θλίψη γίνεται πιο υποφερτή κι ο πόνος μαλακώνει, σαν την καρδιά σου συντροφεύει αυτές τις δύσκολες στιγμές, το υπέρτατο συναίσθημα: Η ΑΓΑΠΗ.

 

Μόνο η αγάπη αντέχει και υπομένει τα λάθη και τ' ανθρώπινα καθώς σε βάθος χρόνου, λυτρώνει το νου και τη ψυχή, απ' της ζήσης1 τα επώδυνα.

 

Κάθε απώλεια, αφήνει κι ένα δυσαναπλήρωτο κενό απουσίας, που έρχεται όμως η αγάπη τρυφερά και το αναπληρώνει με όμορφες αναμνήσεις που χαράχτηκαν βαθειά μες την καρδιά σου.

 

Κι ό,τι νοιώθεις ότι χάθηκε, δεν χάνεται ποτέ, γιατί μέσα σου θα κουβαλάς, κάθε τι ευγενικό και υπέροχο, είχες την ευλογία να ζήσεις.

 

Όσο για τους αγαπημένους σου που έφυγαν, αυτοί είναι που δεν χάνονται, πάντα θα τριγυρνούν μέσα στις ώρες σου, να σου θυμίζουν ότι η αγάπη δεν φθίνει με το θάνατο, αλλά αιώνια μένει στην καρδιά και δεν παύει ν' ανθίζει, ωσάν της Άνοιξης λουλούδι.

 

Στα μόνα που ο θάνατος δεν μπορεί να σβήσει από μέσα σου, είναι οι μουσικές, τα γέλια, οι συζητήσεις και οι περίπατοι που οι ψυχές σας γεύτηκαν.

 

Ε! Αυτά, δεν πρόκειται κανείς να σου τα κλέψει...

Κι αυτό είναι το μεγαλειώδες!

 .........................

1. ζήση: (λογοτεχνικό) η ζωή, ο βίος του ανθρώπου.

https://radiomax.gr/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80/