Άνθρωποι...αγάπη...και οργασμός

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

Οι άνθρωποι -αρχικώς- αρέσκονται να περιεργάζονται το σώμα τους και σταδιακώς καταπιάνονται, στο να ερωτοτροπούν, να παίζουν και ν' ανακαλύπτουν και τα σώματα  των άλλων.

Επίσης οι άνθρωποι ως ενέργειες διοχετεύουν ο ένας μέσα στον άλλον την ενέργειά τους, όπου διαχέεται ανάμεσα απ' τα κύτταρά τους.

Σε κάθε σεξουαλική/ερωτική επαφή -όταν επενδύεται από συναισθήματα- κύματα της ενέργειας του ενός εισέρχονται -έντονα και καταιγιστικά-  στα βαθύτερα στρώματα του άλλου, δημιουργώντας ένα πλέγμα αισθαντικών ενεργειών, που μετουσιώνονται σε εκστατικό -αμοιβαίο- συμπαντικό οργασμό.

Σε μια τέτοια συνθήκη, που τα σώματα συγχρονίζονται σε μια πνευματική και ψυχική συμφωνία, ο οργασμός αποτελεί ένα θεϊκό φαινόμενο και είναι το επιστέγασμα μιας  βαθύτερης μορφής επικοινωνίας και συναισθήματος. Κι αυτό το συναίσθημα  δεν είναι άλλο, απ' την αγάπη (ή έρωτα).

Το θαυμαστό σ' ένα τέτοιο σμίξιμο,  ανάγεται στο ότι  αυτοσκοπός δεν είναι ο οργασμός, αλλά κάτι πιο βαθύτερο, μαγικό και υπέροχο.

Είναι η τρυφερή ένωση των δύο σε ένα, η ελεύθερη συνάντηση της μιας ενέργειας στο ερωτικό κάλεσμα της άλλης, η παράδοση, η κατάδυση και το βύθισμα των δύο οντοτήτων, στην αύρα ενός  κοινού  βυθού, μιας τρικυμιώδους θάλασσας ηδονής, πάθους και αυταπάρνησης. 

 

Ο θεϊκός οργασμός δεν σχεδιάζεται ποτέ κι από κανέναν, ξεπηδάει αυθόρμητα, ελεύθερα κι αναρχικά απ’ τα έγκατα του ψυχισμού των εραστών και έρχεται ως φυσική συνέπεια της ολοκληρωτικής συντριβής του εγώ και του αχαλίνωτου ερεθισμού της σκέψης, του θυμικού και των ερωτογενών αδένων...δημιουργώντας μια πανδαισία κυτταρικών μεταμορφώσεων, που ισοδυναμεί με θάνατο κι ανάσταση μαζί...κι αυτή είναι η ομορφιά και η μοναδικότητά του.

Ο πνευματικός έρωτας αρχίζει από εκρήξεις μικρών στιγμών ανυπαρξίας, συνεχίζει με τη γέννηση ενός γοητευτικού σμιξίματος ψυχών και σωμάτων και καταλήγει στην αποτύπωση της αθανασίας μιας μεγαλειώδους στιγμής.

Αυτή είναι η στιγμή που η φύση ευλογεί και  αναπαράγει ζωή, καθώς η ψυχή ηρεμεί και ευγνωμονεί  και το σώμα αγαλλιάται.

Οι άνθρωποι -αρχικώς- αρέσκονται να περιεργάζονται το σώμα τους και σταδιακώς  καταπιάνονται, στο να ερωτοτροπούν, να παίζουν και να ανακαλύπτουν και τα σώματα  των  άλλων.

Το τραγικό όμως με κάποιους ανθρώπους είναι ότι στερημένοι και αποσυνδεδεμένοι απ' την αγάπη, έχουν "καθηλωθεί"  στο αρχικό στάδιο και  περιεργάζονται ή παίζουν μόνο με το σώμα τους και ταλαιπωρούν βάναυσα τη ψυχή τους.  Υπό αυτές τις συνθήκες, η ενέργεια που διαχέεται, μια και δεν βρίσκει "αντίκρυσμα" ξαναγυρίζει -βιαίως- εντός τους.

Αυτές οι "επιστροφές" καθώς και η "απουσία" του βλέμματος του άλλου,  αποτελούν και τις κυριότερες αιτίες των ψυχικών παθήσεων.

Ο δε οργασμός αποβαίνει  μια μονοδιάστατη και επώδυνη εμπειρία, που σιγά-σιγά μετατρέπεται σε μια "πορνική" διαδικασία (αυτο) ικανοποιήσεως (είτε κατά μόνας, είτε με άλλον/η).

Κάτι...που είναι πολύ βαρύ και δυσβάσταχτο για τον ανθρώπινο ψυχισμό.

Κάτι...που οδηγεί στην απόγνωση, στο μαρασμό και  χάνεται το νόημα της ζωής. 

Κάτι...που η ενόρμηση (ορμή) του θανάτου ή αυτοκαταστροφής (Freud), δημιουργεί "ελπίδες" λύτρωσης απ' τα βάσανα της ζωής, με τον ίδιο, βλακώδη και θλιβερό τρόπο.

Κι αν αρκετοί δεν φτάνουν στο μοιραίο, δεν καταλήγουν στην αυτοχειρία, εντούτοις, πεθαίνουν καθημερινώς μες την ανία, την πλήξη και την ανηδονία για ζωή.

Εντούτοις, παραμένουν ράθυμοι και απαθείς, να πιστοποιηθεί -σε όποια ηλικία- κι ο φυσικός τους θάνατος.

  
Απόσπασμα από το υπό έκδοσιν βιβλίο του Γερ. Χρ. Σαλτού: «Περί διαπαιδαγωγήσεως παίδων και ενηλίκων», εκδ. «Λειμών».

Να είστε πάντα υγιείς, δυνατοί κι εμπνευσμένοι! 

https://radiomax.gr/1-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1/