Άνθρωποι και Ημέρες.

Γράφει ο Γεράσιμος Σαλτός, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

Οι άνθρωποι μοιάζουν σαν τις μέρες. Κάποιοι σε θλίβουν όταν έρχονται και άλλοι όταν φεύγουν.

Πάντως με μια άλλη ματιά -ειδικά- αυτοί που σε θλίβουν με τον ερχομό τους, όταν φεύγουν (‘’ξεκουμπίζονται’’), σου προσφέρουν και χαρά. 

Και αυτό, όχι τόσο γιατί απαλάσσεσαι απ’ την παρουσία τους, αλλά γιατί αναπτερώνεται το ηθικό σου και γεννιούνται ελπίδες στον ερχομό νέων προσώπων, που θα συμβάλλουν στο να γίνουν καλύτερες οι μέρες σου. 

 

Παραταύτα, είτε για ανθρώπους μιλάμε είτε για ημέρες που σε θλίβουν, καλό θα είναι να θυμάσαι ότι σε κάθε γκρίζα απόχρωση υπάρχει συνδυασμός (σμίξη) χρωμάτων, που εμπεριέχεται και το λευκό.

Αν είσαι σε θέση να το διακρίνεις...οι δύσκολες μέρες θα έχουν και κάτι ‘’χρήσιμο’’ να σου προσφέρουν όπως και οι άνθρωποι κάτι ‘’σπουδαίο’’ να σε διδάξουν.

Γιατί το καλό που σου αφήνει ό,τι φεύγει, είναι η επίγνωση πως η ζωή και οι άνθρωποι πάντα κάτι δίνουν αλλά και πάντα φεύγουν.

Όπως κι εσύ εξάλλου, απλώς αναλογίσου, μήπως όταν φεύγεις, σ’ αυτούς που σε συνάντησαν στο διάβα τους δίνεις χαρά.

Οι άνθρωποι μοιάζουν σαν τις μέρες κάποιοι φωτεινοί και γελαστοί, κάποιοι αόρατοι κι άοσμοι και άλλοι θλιβεροί και σκοτεινοί.

Κάποιοι προσφέρουν χαρά όταν έρχονται και άλλοι όταν φεύγουν. 

 

Στο χέρι σου έγκειται τι θα προσφέρεις όταν φεύγεις!