Η αγάπη ...και το καναρίνι!

Γράφει: Ο Γεράσιμος Σαλτός

Η αγάπη που βιώνεται -εκατέρωθεν- με φυσικό τρόπο (άνευ όρων), αντανακλάται σε κάθε ελεύθερο πνεύμα αλλά και σε κάθε-συνειδητά- δοτική ψυχή.

Η αφύσικη αγάπη (υπό όρους) αντικατοπτρίζεσαι μέσα από εξαρτησιακές σχέσεις και -ενοχλητικά- ασφυκτικούς τρόπους έκφρασης και συμπεριφοράς.

Το να αγαπάς, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα που σε κάνει να νοιώθεις φωτεινός, αέρινος και ζωντανός.

Το να αγαπιέσαι, σου προσφέρει την ηδονή της παντοδυναμίας και της συναισθηματικής κυριαρχίας στο «είναι», του δοσμένου σε σένα προσώπου.

Αν αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι...είναι μια αγάπη μισή.
Αν αγαπιέσαι χωρίς να αγαπάς...μοιάζει σαν ένα ακριβό ‘’δώρο’’ που όμως δεν θα το ξετυλίξεις ποτέ.

Το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι η ιδεώδης συνθήκη κάλυψης της βασικότερης συναισθηματικής ανάγκης των ανθρώπων.

Είναι επίσης, η προϋπόθεση απελευθέρωσης εσωτερικού -αγνώστου- δυναμικού και ενίσχυσης της αυτοαξίας των.

Πολλοί επιδιώκουν -πρωτίστως- να αγαπηθούν, γιατί (ίσως;) δεν έχουν μάθει να αγαπούν. 
Παρά ταύτα, όσες φορές συμβαίνει -για κάποιο διάστημα- υποκρίνονται πως αγαπούν για να παίρνουν απ’ τον άλλον την αγάπη...μέχρι να φτάσουν στο σημείο, να μην ‘’αντέχουν’’ άλλο ένα τόσο βαθύ συναίσθημα και είτε ασφυκτιούν, αντιδρώντας άσχημα είτε εγκαταλείπουν.

Όσο γι’ αυτόν που αγαπά, συνεχίζει να αισθάνεται έτσι...παρότι πληγωμένος, και -συναισθηματικά- ακάλυπτος, απ’ την μη αναταπόκριση του άλλου.

Υπάρχει βεβαίως και μια ρήση που αναφέρει ότι αν αγαπάς, δεν σε ενδιαφέρει τι κάνει ο άλλος. Το ρητορικό ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι: «Σε μια σχέση και δη αγαπητική (ερωτική), φτάνει να αγαπάς μόνο εσύ;». 

Κάποτε ένα ερωτευμένο ζευγάρι πλησίασε ένα γέρο 100 ετών που λαγοκοιμόνταν στη ρίζα ενός πλατάνου. Ο γέρος μόλις τους αντελήφθη, μισάνοιξε τα μάτια του και τους καλοσώρισε. 

Αφού χαιρέτησαν κι αυτοί, η κοπέλα χαμογελώντας τον ρώτησε: «Εσείς που έχετε δεί τόσα πολλά πράγματα στη ζωή σας, τι είναι πιο σημαντικό να αγαπάς ή να αγαπιέσαι;» 

Την ίδια στιγμή ανάμεσα απ’ τα κλαδιά, φτερούγισε και άρχισε να κελαηδά  ένα καναρίνι. 

Εκείνος σηκώνοντας το βλέμμα του προς τα πάνω και δείχνοντας με το χέρι του το πουλί, ανάμεσα απ’ τις φυλωσιές, τη ρώτησε: «Για πες μου παιδί μου, γι’ αυτό το πουλάκι, ποια είναι πιο σημαντική, η δεξιά ή η αριστερή φτερούγα του;».

Να είστε πάντα υγιείς, χαρούμενοι κι εμπνευσμένοι!