Τελευταία Άρθρα

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Πως μπορούμε ν’ αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση;




«Εκτός από διαταραχές που έχουν βιολογικό υπόβαθρο, δεν μπορώ να σκεφτώ καμία ψυχολογική διαταραχή που να μην οφείλεται -έστω εν μέρει- στο πρόβλημα της χαμηλής αυτοεκτίμησης».

                                                    Nathaniel Branden,

                                            Αμερικανός ψυχοθεραπευτής

Δύο από τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις για να ευημερήσει και να εξελιχθεί ένας άνθρωπος τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, είναι ν’ αποδεχτεί τον εαυτό του, και να τον αγαπήσει.

Απόρροια αυτών των συναισθημάτων είναι η ενίσχυση της αυτοεικόνας του, η διεύρυνση της αυτογνωσίας και η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης του. Αυτά τα τρία στοιχεία θεωρούνται πολύ σημαντικά για να νιώσει ένα άτομο ισορροπημένο και να πορεύεται στη ζωή με μια σχετική πληρότητα, αισιοδοξία και σιγουριά.
       Σε ότι αφορά ιδιαίτερα την αυτοπεποίθηση αυτή αρχίζει να «χτίζεται» σιγά-σιγά από την παιδική μας ηλικία και είναι στο χέρι του καθενός/μιας να την καλλιεργήσει και να την κατακτήσει. Το ερώτημα είναι με ποιο τρόπο; 

 

Πολύ απλά απαντώντας καθημερινά με θετικό και δημιουργικό τρόπο σε ερωτήματα του τύπου : «Ποιος/ποια είμαι;», «Τι γνωρίζω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;», κ.λ.π. Η αυτοπεποίθηση είναι σημαντικό εφόδιο για μια καλή ζωή, για την ψυχική και σωματική μας υγεία. Και δεν είναι κάτι που τυχαίνει να την έχουμε εκ γενετής, είναι επίκτητη. Δηλαδή, αποκτάται κτίζεται και κερδίζεται μέρα με τη μέρα, από απλά καθημερινά πράγματα.

Ποια είναι η έννοια της αυτοπεποίθησης;

Οι λέξεις όπως, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση, κ.λ.π, εκφράζουν λίγο-πολύ την ίδια έννοια: την καλή γνώση του εαυτού μας και την αποδοχή γι’ αυτό που είμαστε. Δεν αναφέρεται σε κάποιο «τέλειο δημιούργημα» που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό – κάποιες φορές δυνατό και κάποιες άλλες ευάλωτο- εαυτό που έχει αδυναμίες και προτερήματα, νευρώσεις και καλοσύνη, αισθήματα κατωτερότητας και ταλέντα, στιγμές φόβου και απελπισίας και στιγμές χαράς και αισιοδοξίας.
Αυτοπεποίθηση λοιπόν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε (κάπως, όσο μπορούμε την κάθε στιγμή) τα μεν και εκτιμάμε τα δε. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τουλάχιστον κάποιους από τους στόχους μας.
 Πως αισθανόμαστε όταν λείπει η αυτοπεποίθηση;

Όταν η αυτοεικόνα μας είναι αρνητική, μπορεί να μας δημιουργήσει πολλά προβλήματα και να μη μπορούμε να χαρούμε τη ζωή μας όπως μας αξίζει, γιατί αναπτύσσονται τοξικές (αρνητικές) σκέψεις, που βομβαρδίζουν καθημερινώς το μυαλό μας και βρισκόμαστε σε μια διαρκή σύγχιση και σύγκρουση.

Πιο κάτω θα πούμε πως περίπου μπορεί να ερμηνεύουμε τις διάφορες καταστάσεις που μας αφορούν και λειτουργούμε ανάλογα.

Παρεμπιπτόντως να τονίσουμε για άλλη μια φορά, ότι στη Ψυχολογία ένα από τα κύρια στοιχεία που εστιάζουμε και προσπαθούμε να το επεξεργαστούμε, είναι να δούμε πως ο/η καθένας/μια ερμηνεύει καταστάσεις, πρόσωπα, γεγονότα, κ.λ.π. και πως αυτή η ερμηνεία επηρρεάζει τη συμπεριφορά του/της ή τον/την «υποχρεώνει» να τηρεί μια συγκεκριμένη στάση.

Ας δούμε τώρα πως ενδέχεται να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε όταν δεν έχουμε αυτοπεποίθηση:


Μας κυριεύει μια πάγια αμφιβολία για τις ικανότητές μας και, κατά συνέπεια, συχνά διστάζουμε ή αποφεύγουμε εντελώς ό,τι μας φαίνεται δύσκολο. Η μη επίτευξη των στόχων μας- δεν θέλω να τις αναφέρω ως αποτυχίες, γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει αποτυχία, αυτό που έγω πιστεύω είναι ότι υπάρχει μόνο μια συνεχής προσπάθεια - μας αποθαρρύνει, επειδή σχεδόν πάντα την αποδίδουμε στη δική μας ανεπάρκεια και ανικανότητα («Δεν τα καταφέρνω σε τίποτα και αυτό θα ισχύει για πάντα!»-
 Αυτή είναι μια σταθερή πεποίθηση για τις δυνατότητές μας). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραιτούμαστε εύκολα και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας για οτιδήποτε κι αν θα θέλαμε να καταφέρουμε. Απλά δεν προσπαθούμε με όλες τις δυνάμεις μας.

Προβάλουμε ένα ευχάριστο προφίλ, για να φαινόμαστε αρεστοί και ελκυστικοί στους άλλους και δεν δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό γιατί θεωρούμε ότι δεν αξίζουμε ούτε να μας θαυμάζει ούτε να μας αγαπάει κανείς. 
 Κρύβουμε επομένως τις δυνατότητές μας κι έτσι αυτό που καταφέρνουμε, είναι συχνά οι άλλοι να αγνοούν τις ικανότητές μας και να μας υποτιμούν. Αυτή όμως την αίσθηση ή την κακή εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας - πρέπει να το πούμε –την δίνουμε εμείς, δεν είναι κακεντρεχείς ή φθονεροί οι άλλοι.
        ●  Η συνεχής αμφισβήτηση του εαυτού μας δημιουργεί έντονα την ανάγκη να ζητάμε διαρκώς επιβεβαίωση από τους άλλους, κάτι που κουράζει και εκνευρίζει πολλές φορές ακόμη και τους δικούς μας ανθρώπους. 

           Επειδή δεν έχουμε αποδεχτεί ούτε και αγαπήσει τον εαυτό μας, καταλήγουμε στο σημείο να γινόμαστε καχύποπτοι απέναντι στους άλλους και ν’ αμφιβάλλουμε ακόμη για την επιβεβαίωση και για την αγάπη που μας δίνουν κι αυτό όπως είναι φυσικό, δυσκολεύει τις σχέσεις και δημιουργεί συναισθήματα αναξιότητας, στενοχώριας και πόνου. 


Όταν αμφισβητούμε μ’ αυτόν τον τρόπο τον εαυτό μας υποβαθμίζουμε μόνοι μας τις ικανότητες και δυνατότητές μας, με αποτέλεσμα να παραμένουμε στο «περιθώριο», αόρατοι και δυστυχείς και σπανίως γνωρίζουμε επιτυχίες. 
Με αυτό τον τρόπο, δεν δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να νιώσει αναγνώριση, ικανοποίηση και θαυμασμό, κι έτσι η αυτοπεποίθηση παραμέ νει χαμηλή έως ανύπαρκτη. Αυτή η κατάσταση μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. 
Η αναγνώριση είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για να ηρεμήσει η ψυχή μας. Εν απουσία αυτής, η ψυχή νοσεί και πονάει. 
 Πρέπει η αυτοπεποίθησή μου να είναι σε ψηλά επίπεδα;

Ό κάθε άνθρωπος έχει δύο χαρακτηριστικά. Όσο δυνατός είναι άλλο τόσο ευάλωτος μπορεί να νοιώσει, κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Επομένως αυτό που μετράει δεν είναι απαραίτητα να έχουμε μεγάλη (υψηλή) αυτοπεποίθηση (αυτή εξάλλου συνεχώς εξελίσσεται και ενισχύεται), αλλά να μπορούμε να νοιώθουμε καλά με αυτή που έχουμε, και να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις με μια σχετική σταθε ρότητα που να «πατάει» σε βασικά στοιχεία της ζωής μας, όπως :

Την εμφάνιση και τη σχέση με το σώμα μας.

Την επαγγελματική μας πορεία.

Τις σχέσεις με τους άλλους.

Τα ταλέντα μας (όλοι έχουμε, απλά ανακαλύψτε τα). 
 Έχει μεγάλη σημασία να βασιζόμαστε σε μια αξιολόγηση προσωπική. Να αισθανόμαστε ότι προχωράμε και αναπτυσσόμαστε, συγκρίνοντας πάντα τον παλιό με το νέο εαυτό μας και όχι τον όποιο εαυτό μας με τους άλλους, δηλ. το πόσο καλύτεροι είναι ή πόσο μας αποδέχονται.
Ο σκοπός δεν είναι να είμαστε «αλάνθαστοι»-όπως είπε και η γνωστή μας αοιδός, Άντζελα Δημητρίου «Ουδείς άσφαλτος»- αλλά να μη μετατρέπουμε τα αισθήματα κατωτερότητάς μας σε εμμονές. 
 Να είμαστε ικανοί να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες μας, χωρίς να κατηγορούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας, και να προσπαθούμε ήρεμα και σιγά-σιγά να τις βελτιώνουμε, χωρίς να ξεχνάμε και τα «δυνατά μας σημεία» (που όλοι έχουμε).

Πως μπορούμε να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση;

Στο ταξίδι που λέγεται «Ζωή» η κατάκτηση αυτογνωσίας και η ενίσχυση της αυτοεικόνας μας γίνεται σταδιακά και μέσα από την τριβή και τη σχέση τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους. 
 Ας δούμε πως μπορεί να γίνει:

Πως μπορούμε ν’αντιμετωπίσουμε αυτά που δεν περιμένουμε;

Κρατήστε θαρραλέα στάση απέναντι στις αντιξοότητες και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής (ατυχίες, απώλειες, απρόοπτα, κ.λ.π).

Μην τις ερμηνεύετε σαν αδικίες ή αποδείξεις για το πόσο ανίκανοι και κακοί είστε, αλλά ως φυσικά φαινόμενα που κανείς δεν αποφεύγει στη ζωή του.

Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι πρόκειται για προβλήματα που πρέπει να λύσετε, όχι για ατυχίες που πρέπει να υπομείνετε ή να λυπάστε γι’ αυτές.

Ψάξτε για λύσεις, σκεφτείτε: «Πώς μπορώ να το λύσω αυτό;», αντί να μοιράζετε κατηγορίες και τιμωρίες και να ψάχνετε συνεχώς για το «τις πταίει».

Ν’ αναρωτιέστε πάντα: «Τι υπολείμματα θα έχουν μείνει από αυτή τη στενοχώρια σε ένα, δύο ή πέντε χρόνια;». Κάνοντας αυτή την προβολή στο μέλλον, τις πιο πολλές φορές θα διαπιστώσετε πως σχεδόν τίποτα δεν αξίζει τη σύγχυση και τη θλίψη, που σας προκαλεί στην αρχή.
 

Να θυμόσαστε: Δεν υπάρχει λόγος να μεγεθύνετε τα προβλήματα. Προσπα θήστε να τα λύνετε, παρά να «πανικοβάλλεστε» και να απελπίζεστε.

Δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα!!
Όταν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να ελέγξετε μια κατάσταση, υπενθυμίστε στον εαυτό σας τους λόγους για να συνεχίσετε να έχετε πίστη. Η τύχη, το απρόβλεπτο, αυτό που επιθυμούμε, είναι συχνά πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε.

Όπως όταν πιστεύατε ότι δεν θα περάσετε στις εξετάσεις κι όμως τα καταφέρατε, γιατί έπεσαν θέματα που γνωρίζατε, όπως κάποια βοήθεια που σας ήρθε αναπάντεχα και σας έβγαλε από πολύ δύσκολη θέση, όπως η αγάπη που νοιώσατε στο πρόσωπο μιας γυναίκας/άνδρα, μια νύχτα που ήσασταν απελπισμένος/η…..
 Φυλάξτε μες την ψυχή σας, ζωντανές αυτές τις στιγμές της ζωής σας και ανακαλέστε τις στη μνήμη σας, όταν αισθάνεστε ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Να θυμάστε ότι ''όπως δεν είναι μόνιμη η ευτυχία, το ίδιο ισχύει και με τη δυστυχία'' Χαλαρώστε λοιπόν και απολαύστε το ταξίδι, δεν μπορείτε να ελέγχετε τα πάντα.

Να θυμόσαστε: Έχουμε όλοι τη δύναμη να προχωράμε κάτω κι από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Κάποια πράγματα δεν είναι «στο χέρι σας» να τα ελέγξετε, αφήστε τα να εξελιχθούν όπως έρχονται. Αυτό κατά μία έννοια τα κάνει και πιο ενδιαφέροντα. 
 Πρέπει να μάθουμε να ρωτάμε και ν’ ακούμε…

Όταν έχετε ενδοιασμούς ή αμφιβολίες (μετά από μια παρουσίαση ενός θέματος, μια απόφαση, κ.λ.π), μη διστάζετε να ρωτάτε τους άλλους για το ποια είναι άποψή τους: τι θεωρούν ότι ήταν καλό σε αυτό που κάνατε (μην ξεχάσετε να το ευχαριστηθείτε!) και τι θα μπορούσατε, κατά τη γνώμη τους, να είχατε κάνει αλλιώς (σκεφτείτε το).

Να είστε ανοικτοί στην κριτική των άλλων και μην αρχίσετε αμέσως να αμύνεστε και να δικαιολογείτε τον εαυτό σας, αλλά ακούστε κι αφήστε λίγο να «δουλέψει» μέσα σας αυτό που ακούσατε. 



Να θυμόσαστε: Η άποψη των άλλων, σας βοηθάει για να καταλάβετε τον εαυτό σας καλύτερα. Δεν σας εξελίσσει και τόσο μόνο η επιβεβαίωση των άλλων ότι τα πήγατε καλά και μάλιστα εκεί που θέλετε εσείς. Η κριτική τους είναι αυτή που θα σας φανεί πολύ χρήσιμη, για διεύρυνση της οπτικής σας και εμβάθυνση της αυτογνωσίας σας, έστω κι αν κάποιες φορές «ζεματάει» λίγο.

Μαθαίνοντας να πιστεύουμε σ’ εμάς…


       Πιστεύοντας πως η αυτοπεποίθηση είναι ένα χαρακτηριστικό που προσδίδει δυναμισμό, εξωστρέφεια, εντυπωσιακή παρουσία και ότι γενικά είναι κάτι που «φωνάζει» από μακριά, πολλοί άνθρωποι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι ίδιοι δεν έχουν καθόλου αυτοπεποίθηση και αισθάνονται δυστυχισμένοι γι’ αυτό. Κι όμως, όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε την αυτοπεποίθησή μας.
 

Στα πράγματα που κάνουμε στη ζωή μας, όσο άνευ σημασίας κι αν φαίνονται, έχει ο καθένας στον τομέα του στιγμές αυτοπεποίθησης, που συχνά υποτιμά, δεν αναγνωρίζει, δεν πιστεύει σε αυτές. Κι όμως, είναι πολύ σημαντικές και αποτελούν τη βάση επάνω στην οποία θα χτιστεί η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.




Ανακαλύπτοντας τις δυνατότητές μας!!

Εξασκηθείτε κάθε μέρα στο να επιχειρείτε πράγματα που θέλετε, μικρά έστω και όχι τόσο σημαντικά, χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε να στεφθούν με επιτυχία. Προτιμάτε ένα άλλο τραπέζι από αυτό που σας έδωσαν στο εστιατόριο; Ζητήστε το.

Θέλετε να σας κάνουν έκπτωση, γιατί βρίσκετε την τιμή «τσιμπημένη»; Πεί τε το. Αν πετύχει, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, δεν πειράζει, το σημαντικό είναι ότι ζητήσατε αυτό που θέλατε. 
 Μία «αποτυχία» δεν σας υποβιβάζει, σας δείχνει απλώς τα όρια των άλλων στο να σας ικανοποιήσουν. Αυτό σας μαθαίνει κάτι. Το να μην προσπαθείτε ούτε αυτά τα απλά πράγματα, δεν σας δείχνει παρά τα δικά σας όρια. Αυτά, όμως, τα γνωρίζετε ήδη… 
 Να θυμόσαστε: Οι πράξεις σας θα πρέπει να αποσκοπούν στην εμπειρία, στην ανακάλυψη, στη διεύρυνση της αντίληψής σας, στο «Μωρέ μπράβο, γίνεται κι αυτό!». Μη πιέζετε τον εαυτό σας σε όλα -απαραιτήτως- να πετύχει, κι αν δεν συμβεί να νοιώθετε «αποτυχημένος/η». Αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια και πιστέψτε με, όταν το κάνουμε με πάθος και επιμονή, συνήθως πετυχαίνει.
 «….Η Ιθάκη σε’δωκε το ωραίο ταξίδι…»

Προσπαθήστε να μην απογοητεύεστε και κυρίως να μην «τα βάζετε» με τον εαυτό σας, κάθε φορά που κάνετε ένα λάθος, κάθε φορά που ξαναρχίζουν οι αμφισβητήσεις και οι τοξικές σκέψεις.

Νιώστε τον εαυτό σας όπως έναν καλό φίλο που ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά σας γιατί δυσκολεύεται σε κάτι. Σε αυτόν δεν θα δείχνατε επιείκεια και αποδοχή; Δεν θα κάνατε τα αδύνατα δυνατά να τον ενθαρρύνετε να του συμπαρασταθείτε και να είστε ενσυναισθητικός; 
 Όλοι στη ζωή αυτό που κάνουν δεν είναι εύκολο, δυσκολεύονται, αγωνιούν, προβληματίζονται, κάνουν λάθη αλλά προσπαθούν, όπως ακριβώς κάνουν οι μαθητές. 
Το να θυμώνουμε με κάποιον που μαθαίνει και πάντα κάνει λάθη, πιστεύω ότι ούτε δίκαιο είναι αλλά ούτε και έντιμο.

 Σαν επιστέγασμα: Η πορεία μας στη ζωή, με όλες τις όμορφες και άσχημες πτυχές της, μοιάζει σαν ένα μακρύ ταξίδι. Στη διαδρομή κάποιες φορές θα χάσουμε το δρόμο, θα αναρωτηθούμε πολλές φορές γιατί συνεχίζουμε, μέσα στη σύγχυσή μας θα αμφισβητήσουμε τις δυνατότητές μας, σε στιγμές απελπισίας θα νοιώσουμε θλίψη και θα χάσουμε την πίστη μας. Παρόλα αυτά αν συνεχίσουμε να προχωράμε,αν δεν πάψουμε να προσπαθούμε, αν μετά από το σκούπισμα των ματιών από το δάκρυ μας, ξανάρθει το χαμόγελο στα χείλη μας, τότε είναι σίγουρο ότι θα ξανανιώσουμε μέσα μας το νόημα του ταξιδιού μας, τότε θα έχουμε τη σωστή πορεία προς την Ιθάκη μας....



Να είστε πάντα υγιείς, χαρούμενοι και αισιόδοξοι!!!


Πηγή:www.google /Αυτοπεποίθηση και Αυτογνωσία.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου